İnsan, doğası gereği ilk oluşumundan yaşamın sonuna kadar bilgiye ve öğrenmeye ihtiyaç duyan bir varlıktır. Modern toplumlarda öğrenme aile de başlamakla birlikte, okul öncesi eğitimin yaygınlaşmasıyla öğretmenin öğretici rolü yanında model olma rolü tüm dünyada büyük önem kazanmıştır.
Ülkelerin gelişmişliği ve az gelişmişliği eğitime verdikleri öneme bağlıdır. Eğitim politikaları ancak nitelikli ve mesleğini seven öğretmenler sayesinde istenilen hedeflere ulaşabilir.
Öğretmenlik herkesin yapabileceği bir meslek değildir. Öğretmenlik mesleğini tercih eden kişilerin meslek sevgisi üst düzeyde olmalı adil, tarafsız, disiplinli, vicdanlı, merhametli olmalıdır. Ama en önemli koşulsa “insan sevgisi” yüklü bir kişilik özelliği göstermelidir. Öğretmenlik mesleği için Sevgi, tüm güçlükleri aşan, tüm kapıları açan sihirli bir anahtardır. Bu anahtarı kullanabilen kişiler mutlu ve başarılı olurlar. Mutlu ve başarılı toplumları yetiştiren öğretmenin elinde ise bu anahtar gerçek anlamını bulur.
Büyük İskender “Babam beni gökten yere indirdi. Hocam beni yerden göğe yükseltti” diyor.
29 Mayıs 1453 sabahı son hücum emri ile birlikte İstanbul Osmanlı'ya teslim olmuştu Fatih, hocası Akşemsettin Hazretleri ile birlikte, coşkulu bir törenle İstanbul'a giriyordu.
Bizans halkı ve kadınlar yollar dökülmüş, genç Fatih'i selamlıyor, üzerine çiçekler atarak onu tebrik ediyorlardı. Hatta Fatih İstanbul'a girerken, yer yer Bizans halkı öndeki 'Akşemsettin'i padişah zannediyor, Akşemsettin 'hükümdar arkada' işaretini yapınca, Fatih de edep, terbiye ve inceliği ile şöyle karşılık veriyordu: 'Evet, hükümdar benim, lâkin o da benim Hocam'dır!' .
Yüce dinimiz ilime, eğitime ve okumaya çok büyük önem vermiştir. Kur’an-ı Kerim’de ilk nazil olan ayetler, Peygamberimiz (SAV)’in şahsında bütün Müslümanları ilim ve hikmet yoluna şöyle davet ediyordu: “Yaratan Rabbinin adıyla oku! O, insanı alaktan yaratmıştır. Oku! Kalemle yazmayı öğreten, böylece insana bilmediğini bildiren Rabbin sonsuz kerem sahibidir.” Bu yüzden Sevgili Peygamberimiz (SAV) bizleri şöyle uyarır: “Ya öğreten ol, ya öğrenen ol, ya dinleyen ol, ya da ilmi destekleyen ol. Beşincisi olma, helâk olursun!”
Peygamberimiz (SAV) kendisini muallim olarak nitelendirir. “Ben sadece muallim olarak gönderildim” buyurur. 13 yıl Mekke, on yıl da Medine’de öğretmenlik yaptı. Kutsal kitabımız Kur’an’ı öğretti. Anlattıklarını harfi harfine kendi hayatında yaşadı, çok güzel örnekti. Yapmadığını söylemedi ve kimseye tavsiye etmedi.
Öğrencilerinin önce gönlüne girdi, sonra da zihinlerini inşa etti.
23 senede insanları puta tapmaktan vazgeçirdi, tek Allah’a inanmalarını sağladı.
Koca bir kıtayı ahlaksızlıktan kurtarıp güzel ahlakı öğretti.
Okulsuz, kitapsız, cahil bir topluma geldi Suffe Okulunu kurdu, kitabı okuttu, dünyayı eğitecek bilginler yetiştirdi.
Deve çobanları kısa sürede dünyayı yönetir hâle geldiler.
On yıl Hz. Peygamber’e (sav) hizmet eden Hz. Enes, onun eğitim metodunu şöyle özetler:
“Ne dövdü ne azarladı ne hakaret etti ne de yüzünü ekşitti.”
İnsanların seviyesine uygun şekilde hitap etti:
“İnsanlara anlayabilecekleri dille hitap edin” buyurur.
Cahilliğin düşmanıydı, tek Allah inancını getirdi, gönüllerdeki ve Kâbe’deki putları yıkıp yok etti.
Atatürk’ün Millet Mekteplerinde bizzat tahta başında ders vermesinden sonra kendisine 11 Kasım 1928 yılında Başöğretmen unvanı verilmesine karar verilmiş ve Gazi Mustafa Kemal Atatürk’te Başöğretmenlik sıfatını 24 Kasım 1928 tarihinde kabul etmiştir. İşte bu sebepten dolayı 24 Kasım günü diğer dünya ülkelerinden farklı olarak Öğretmenler Günü olarak ülkemizde kutlanmaktadır. Öğretmenlerin Kurtuluş Savaşı sırasında nasıl canlarını dişlerine taktıklarını Atatürk bizzat gözlemlemiştir. Özellikle kurulmuş bulunan Öğüt Kurulları sayesinde Ulusal Kurtuluş Savaşına öğretmenlerimizin büyük katkıları olmuştur.
Dünya’da hızla yayılan ve ülkemizde de yaygınlaşan pragmatist(faydacı) felsefenin toplumsal yaşam biçimine dönüşmesi, değerlerin yok edilmesi, insanların bencilleştirilmesi, kültürel ve manevi değerlerin zayıflaması karşısında, öğretmenlik mesleği çok daha önemli hale gelmektedir. Ulusal ve evrensel sorunların çözümünde insanların dünya da ve kendi ülke sınırları içerisinde huzur ve barış içerisinde yaşamalarında öğretmenlerin önemli rolleri vardır. Tersinden düşünecek olursak bir ülkede terörist, hırsız, arsız ne kadar çok türemişse bu sorunların önlenmesinde aile yanında, öğretmenlerin büyük bir sorumluluğu söz konusudur.
Emperyalist ülkeler ülkemizde ve bölgemizde kirli oyunlar peşindedir. Piyon terör örgütleri ile ülkemize karşı, sürekli yeni senaryolar üretmektedirler. Bu kirli senaryolara karşı 7 Düvele Milli Mücadele Ruhu ile büyük başarı kazanan Atatürk’ün “ Bir millî eğitim programından söz ederken, yabancı fikirlerden, doğudan ve batıdan gelebilen bütün etkilerden tamamen uzak, millî ve tarihî karakterimizle orantılı bir kültür kastediyorum. Çünkü millî dehamızın tam gelişmesi, ancak böyle bir kültür ile temin olunabilir. Gelişigüzel bir yabancı kültürü, şimdiye kadar izlenen yabancı kültürlerin yıkıcı sonuçlarını tekrar ettirebilir. Kültür, zeminle orantılıdır. O zemin, milletin karakteridir.” (Atatürk’ün S.D. 11, s. 16-17) sözlerini özümsemiş, toplumsal çatışmaları değil dürüstlüğü, sevgiyi, saygıyı, hoşgörüyü, toplumsal barışı, ülke bütünlüğünü, manevi değerleri ve vatan sevgisini tüm öğrencilerinin iliklerine kadar işleyecek, bu konuda öğrencilerine örnek olacak “öğretmenler” sayesinde ülkemizi geleceğe emin olarak hazırlayabiliriz.
